اجرای طرح دورکاری در سازمان ها و تأثیر آن بر نوآوری و خلاقیت کارکنان

با توجه به تغییرات سریع تکنولوژی و رقابت روز افزون، تنها سازمان هایی امکان بقا خواهند داشت که ارتقاء بهره وری را با استفاده از خلاقیت کارکنان در دستور کار خود قرار دهند. خلاقیت و ایده های جدید، با اندیشیدن به دست می آید که در آن ذهن به طور عمیق با یک مسئله درگیر می شود و به تجسم آن می پردازد و با حذف و یا ترکیب واقعیت های موجود، به روشن شدن فکر جدید کمک می کند. بینشی که بدین ترتیب حاصل می شود، قوه تصور را در یافتن فکرهای جدید تغذیه می کند. منشاء فکر جدید، قوه تصور و تخیل است نه قدرت منطقی بشر. سرنخ های مختلفی که به دست می آید، مورد ارزیابی قرار گرفته و به هم ربط داده می شود تا بهترین فکر به دست آید. به طور کلی،وجود محیط خلاق از مهم ترین عوامل رشد خلاقیت است. محیط نامطلوب مانع پرورش خلاقیت و اندیشه های نو می شود. بنابراین برای رشد خلاقیت، افراد به محیط و شرایط مساعد نیازدارند. سازمان ها می توانند با دور کار کردن برخی از کارمندان خود، محیطی مساعد برای شکوفایی خلاقیت افراد به وجود آورند. کارمند دورکار که می تواند خدمات خود را خارج از محیط کاری با استفاده از نظام الکترونیکی، ارائه دهد، به دلیل حذف مسائل مربوط به رفت و آمدها، ترافیک ها و فشار روحی برای حضور به موقع و همچنین جایگزین شدن دستمزد بر اساس کار انجام شده نه بر اساس ساعت کار فیزیکی، می توانند قوه خلاقیت خود را به کار بگیرند. در این پژوهش سعی شده است، اهمیت دور کاری و نفش آن در شکوفایی خلاقیت کارکنان، مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

خلاقیت , نوآوری , دورکاری