رابطه ویژگی های شخصیتی و جهت گیری دینی با رفتارهای مطلوب انضباطی دانش آموزان پسر دبیرستانی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی و جهت گیری دینی با رفتارهای مطلوب انضباطی دانش آموزان پسر دبیرستانی انجام شد. این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش همه دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر ورامین در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بود. از میان آنان ۳۶۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و همه آنها پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی (کاستا و مک کری، ۱۹۹۲)، جهت گیری دینی (آلپورت و راس، ۱۹۶۷) و رفتارهای مطلوب انضباطی (یوسلیانی و همکاران، ۱۳۹۱) را تکمیل کردند. داده ها با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل گام به گام تحلیل شدند. نتایج همبستگی نشان داد روان رنجورخویی و جهت گیری دینی بیرونی با رفتارهای مطلوب انضباطی رابطه منفی و معنادار و سازگاری، وظیفه شناسی و جهت گیری دینی درونی با رفتارهای مطلوب انضباطی رابطه مثبت و معنادار داشتند. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد متغیرهای وظیفه شناسی، روان رنجورخویی و جهت گیری دینی درونی توانستند ۴/۳۸ درصد از تغییرات رفتارهای مطلوب انضباطی دانش آموزان پسر دبیرستانی را پیش بینی کنند (۰۵/۰P<). بنابراین پژوهش پیشنهاد می شود مشاوران و روانشناسان برای بهبود رفتارهای مطلوب انضباطی دانش آموزان پسر دبیرستانی وظیفه شناسی و جهت گیری دینی درونی آنان را افزایش و روان رنجورخویی آنان را کاهش دهند.

Keywords:

ویژگی های شخصیتی , جهت گیری دینی , رفتارهای مطلوب انضباطی , دانش آموزان پسر دبیرستانی