بررسی تاثیر آموزش خودآکاهی بر سندرم ایمپاستر(وانمودگرایی)در دانش آموزان دبیرستانهای دخترانه تیزهوشان شهر اهواز

چکیده: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودآگاهی بر سندرم ایمپاستر (وانمودگرایی )دانش آموزان دختر دبیرستانهای تیزهوشان شهر اهواز بود. در این مطالعه با استفاده از نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای، ۳۰ دانش آموز دبیرستان تیزهوشان که دارای نمره بالای ۶۰ در وانمودگرایی بودند انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. روش مطالعه ، آزمایشی و از نوع پیش آزمون_پس آزمون با استفاده از پرسشنامه وانمودگرایی بود. پرسشنامه ها در مرحله پیش آزمون توسط دو گروه تکمیل شدند و بعد از آموزش خودآگاهی در هشت جلسه و طی دو ماه برای گروه  آزمایش، مجددا دو گروه آزمایش و گواه ، پرسشنامه ها را در مرحله پس آزمون تکمیل نمودند.. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس تک متغیره(آنکوا) و چند متغیره (مانکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش خودآگاهی بر کاهش وانمودگرایی اثربخش بوده است. پس از اجرای مرحله پیگیری یک ماهه، نتایج بدست آمده تکرار گردید که نشان دهنده ثبات اثربخشی آموزش خودآگاهی بر میزان وانمودگرایی دانش آموزان بود.

Keywords:

کلیدواژه:خودآگاهی , سندرم ایمپاستر(وانمودگرایی) , دانش آموزان تیزهوش دبیرستان