مقایسه اثرات کلرید آهن، کلات آهن و نانو آهن برمکانیسمهای انزیمی و غیرانزیمی آنتی اکسیدانی گیاه بادرنجبویه تحت تیمار آلومینیوم

بادرنجبویه گیاهی علفی، چند ساله از تیره نعناعیان است که دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد و در مناطق شمالی ایران یافت می شود. آلومینیوم یکی از فلزات سنگین می باشد که در گیاهان تنش اکسیداتیو ایجاد می کند که در این میان آنزیم های آنتی اکسیدان از جمله مهمترین راهکارهای دفاعی گیاهان در مهار گونه های فعال اکسیژن می باشند. آهن از عناصر ضروری ولی کم مصرف گیاهان می باشد که فعالیت بسیاری از آنزیم های گیاه را تحت تاثیر قرار می دهد .در این پژوهش نقش ترکیبات رایج آهن بر تجمع آنزیم های آنتی اکسیدانت، پروتئین و میزان ترکیبات فنولی، فلاونوئیدی و فلاونولی در گیاه بادرنجبویه در شرایط تنش ناشی از آلومینیوم مورد مطالعه قرار گرفته است. بدین منظور آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار بر روی بادرنجبویه در چهار گروه با انواع متفاوت آهن (کلرید آهن، کلات آهن، نانو آهن) و کلرید آلومینیوم) ۰ و۵۰ µM) در شرایط هیدروپونیک انجام شد. نتایج بدست آمده حاکی از آن است که محتوای پروتئین ها با پیش تیمار آهن افزایش یافته است که این افزایش با کاربرد آهن نانو نسبت به سایر تیمارها بیشتر بوده است، بنابراین می توان این افزایش را مربوط به قطر نانو ذرات دانست. تحت شرایط تنش آلومینیوم توام با آهن فعالیت آنزیم های کاتالاز، آسکوربات پراکسیداز و ترکیبات فنولی و مشتقات آن نسبت به اشکال مختلف آهن بویژه در تیمارهای توام آلومینیوم با کلات آهن و نانو آهن کاهش پیدا کرد ولی میزان فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز طی این شرایط افزایش یافت. بنابراین آهن با افزایش در فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز باعث ایجاد مقاومت به آلومینیوم و افزایش عملکرد بادرنجبویه می شود

Keywords:

Aluminum , Iron , Melissa officinalis , آلومینیوم , آنتی اکسیدان , آهن , بادرنجبویه