برهمکنش پتاسیم و آهن در کیفیت تغذیه ای میوه سیب طی انبارمانی

تغذیه مناسب درختان میوه­ پس از برداشت، موجب افزایش باردهی و کیفیت میوه­ها در سال آتی می­گردد. برای بررسی تاثیر چالکود سولفات پتاسیم (صفر، ۵۰ ، ۱۰۰ و ۱۵۰ گرم) و کلات آهن (صفر، ۱۰، ۲۰ و ۳۰  میلی­لیتر) بر کیفیت محصول، پس از برداشت، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در ۳ تکرار بر روی سیب رقم رد دلیشز انجام گرفت و صفاتی از قبیل سفتی، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، آنتوسیانین و فنول پوست و گوشت، کربوهیدرات کل، درصد ماده خشک، شاخص پرلیم و غلظت برخی عناصر غذایی ماکرو و میکرو میوه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد درختانی که با ۵۰ گرم سولفات پتاسیم و ۳۰ سی­سی کلات آهن تغذیه شدند، میوه سفت­تر و مواد جامد محلول بیشتری داشتند. همچنین تاثیر عنصر پتاسیم در افزایش آنتوسیانین پوست میوه بیشتر از آهن بود. علی رغم روند کاهشی مقدار فنول طی انبارمانی، کود سولفات پتاسیم، بیشترین تاثیر را در افزایش مقدار فنول پوست و گوشت و حتی حفظ آن طی دوره انبارمانی نسبت به شاهد داشت. از طرفی با افزایش مقدار کلات آهن از میزان فنول میوه­ها کاسته شد. مقدار اسیدیته میوه­ها در تیمارهایی که با غلظت­های مختلف آهن تیمار شده بودند بیشتر از میوه­های شاهد بود. افزایش زمان انبارمانی باعث افزایش معنی­دار کربوهیدرات کل شد. سایر صفات کیفی در طول زمان انبارمانی به طور معنی­داری کاهش یافتند.  به طور کلی تیمار ۵۰ و ۱۰۰ گرم سولفات پتاسیم به تنهایی یا در ترکیب با ۱۰ سی­سی کلات آهن اثر مناسبی روی صفات مورد مطالعه داشت

Keywords:

Fertilization , Phenol , Prelim Index , Storability and Edible Quality , کوددهی , فنول , شاخص پرلیم , قدرت انبارمانی و کیفیت خوراکی