رابطه ی امید به زندگی و نگرش مذهبی با سرسختی روان شناختی سالمندان: نقش میانجی حمایت اجتماعی

چکیده مقدمه: شناسایی عوامل مرتبط با سلامت روانی سالمندان، یکی از موضوعات مورد علاقه حوزه روان شناسی سالمندی است. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه­ی امید به زند گی و نگرش مذهبی با سرسختی روان شناختی سالمندان با توجه به نقش میانجی حمایت اجتماعی بود.  روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی بوده که برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از روش مدلیابی معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه سالمندان سطح شهر تهران بود که از میان آن­ها ۳۲۹ نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامه­های سرسختی روانشناختی اهواز، امید به زندگی، نگرش مذهبی  و حمایت اجتماعی پاسخ دادند. یافته ها: مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد که مدل فرضی پژوهش دارای برازش مناسبی با داده­ها است و همچنین مسیر مستقیم متغیرهای امید به زندگی، نگرش­های مذهبی و حمایت اجتماعی به سرسختی روانشناسی معنی­دار است (۰۵/۰P<). همچنین نشان داده­شد که متغیر حمایت اجتماعی دارای اثر واسطه­ای معنی­داری بین امید به زندگی و نگرش­های مذهبی با سرسختی روانشناسی است (۰۵/۰P<).  نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می­شود که به نقش میانجی حمایت اجتماعی در رابطه­ی بین امید به زندگی و نگرش­های مذهبی با سرسختی روانشناسی توجه شود و درمانگران این مولفه­ را در کاربست درمانی خود بگنجانند.

Keywords:

امید به زندگی , نگرش مذهبی , سرسختی روان شناختی , سالمندان , حمایت اجتماعی