اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازسازی شناختی (EMDR) بر بهبود حس صلاحیت والدگری و کاهش انزوای اجتماعی مادران کودکان ناشنوا

مقدمه: ناشنوایی درکودکان، ازجمله ناتوانی هایی است که تاثیر بسیاری برروی مادران دارد؛ زیرا مادران نقش مراقبت­گری بیشتری در برابر نیازهای جسمی، عاطفی و اجتماعی کودکان دارند.این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی روش درمانی حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازسازی شناختی (EMDR) بر بهبود حس صلاحیت والدگری و کاهش انزوای اجتماعی مادران کودکان ناشنوا انجام شد. روش کار: این پژوهش جزو مطالعات نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد. در این پژوهش ۳۰ مادر به شیوه نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پروتکل درمانی طی ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای در گروه آزمایش اجرا شد. شرکت­کنندگان هر دو گروه، در ابتدا و انتهای پژوهش، از نظرمتغیرهای حس صلاحیت والدگری و انزوای اجتماعی مورد ارزیابی قرارگرفتند. برای ارزیابی حس صلاحیت والدگری و انزوای اجتماعی از  پرسشنامه تنیدگی والدینی آبیدین (۱۹۹۰) استفاده شد. یافته­ها:نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان حساسیت زدایی با حرکات چشم و بازسازی شناختی منجربه بهبود حس صلاحیت والدگری وکاهش انزوای اجتماعی مادران کودکان ناشنوا هم در مرحله پس آزمون و هم در مرحله پیگیری شده است (۰۰۱/۰>P). نتیجه­گیری: با توجه به یافته های پژوهش می­توان گفت که حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازسازی شناختی درمانی غیر دارویی، نسبتا کوتاه و موثر در جهت بهبود حس صلاحیت والدگری وکاهش انزوای اجتماعی است.

Keywords:

حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و بازسازی شناختی , حس صلاحیت والدگری , انزوای اجتماعی