بررسی وضعیت توانمندسازی زنان در توسعه پایدار نواحی روستایی مختلف در ایران

توسعه از دهه ۱۹۹۰ که تا آن زمان بر اساس شاخص های اقتصادی تعریف می شد جای خود را به توسعه انسانی داد در این میان توجه به زنان به منزله نیمی از جامعه انسانی در برنامه توسعه انسانی ضرورت یافت و تلاش برای بهبود شاخص های حساس به جنسیت آغاز شد تا آنجا که یکی از اهداف هشت گانه توسعه هزاره سوم ملل متحد برابری جنسیتی توانمند سازی نام گرفت نظریه توانمند سازی به اهمیت افزایش قدرت زنان واقف است و سعی می کند قدرت راکمتر به صورت برتری فردی به فرد دیگری و بیشتر از لحاظ توان زنان در جهت افزایش اتکا به خود و قدرت درونی شناسایی کند. در روستاها تعداد زیادی از عوامل انسانی مولد، منابع طبیعی و اقتصادی وجود دارند که می توانند در پیشرفت جامعه نقش مهمی ایفا کنند. رسیدن به توسعه ای برابر و پایدار در جامعه، بدون در نظر داشتن زنان روستایی، امری دست نیافتنی است. در روستاهای ایران به علت تنوع شرایط محیطی و فرهنگیقابلیت های زیادی در زمینه های مختلف کاری ایجاد شده است که این امر در تنوع بخشی اقتصادی روستاها نقش مهمی دارد. اما لازم است ابتدا اموزش های لازم در زمینه ایجاد شغل به زنان روستایی داده شود در این زمینهمی توان با یک برنامه ریزی ساده عمل کرد با فراگیری چند مهارت ساده می توان نیرو انسانی خوبی تربیت کرد زنان روستایی با مهارت های اندک می توانند کارهای خدماتی مربوط به مانند آماده کردن غذا، اداره مکانهای اقامتی گردشگران، صنایع روستایی، صنایع دستی و سوغات محلی و دیگر خدمات مسافرتی انجام دهند با فعالیت های زنان جامعه محلی گامهای بزرگی می توان در توسعه برداشت. شهرستان با برخورداری از امکانات مختلف نقش مهمی را در بخش کسب و کار و در بالا بردن توان اقتصادی جامعه روستایی بخصوص زنان ایفا میکند.

Keywords:

توانمند سازی , توسعه پایدار , توسعه روستا , توانمندی زنان ,