جایگاه برنامه ریز در فرآیند برنامه ریزی شهری ایران

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 206

This Paper With 14 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_URBS-3-12_002

تاریخ نمایه سازی: 17 دی 1400

Abstract:

برنامه ریزان به عنوان میانجی گران بین شناخت و کنش، جایگاه مهمی در به ثمر رسیدن مطلوبها در فرایند برنامه ریزی هر جامعه ای دارند. روند رویکردهای اخیر که مبتنی بر اجتماع و سیاسی شدن فرایند برنامه ریزی و بالطبع، دور شدن از فرایند برنامه ریزی صرفا فنی، کالبدی و عقلانی بوده است، ذهنیت تغییر در بسیاری از راهبردهای برنامه ریزی را سبب شده است. برنامه ریزان در رویکردهای جدیدتر ترغیب شده اند تمامی تلاششان را معطوف به استفاده از تمامی نیروها، جهت پیشبرد اهداف، برای خلق جهانی بهتر کنند. رسیدن به این وضعیت، اصلا روندی ساده و در دسترسی نبوده است. هنوز در بسیاری از کشورها (و ازجمله در کشور ما)، بخش عمده ای از تلاش برنامه ریزان در فرایند برنامه ریزی به سبب تعریف ناقص و ناکارآمد، و همچنین دخالت های دولتی، عملا بی نتیجه مانده است. این مقاله می کوشد با نگاهی انتقادی، فرایند برنامه ریزی و جایگاه برنامه ریزان علم گرا و فن گرای کنونی کشور را بررسی و ضرورت تغییر روش برنامه ریزی، به روشهای اجتماع محور و سیاست محور را یادآوری کند و برنامه ریزان را به بازتعریف جایگاه خود در برنامه ریزی دعوت نماید. در این مقاله تلاش شده است ابتدا از طریق مطالعات اسنادی انتقادهای اصلی واردشده بر برنامه ریزی فنی و سنتی که برنامه ریزی غالب در کشور است، بررسی شود و سپس این انتقادها در روند مطالعات کشور مورد کنکاش قرار گیرند. ازآنجایی که بخش عمده ای از مطالعات کشور توسط شرکت های مهندسان مشاور، صورت می گیرد؛ از طریق مصاحبه با مدیران عامل بزرگترین شرکت های مهندسین مشاور کشور، چالشهای پییش روی برنامه ریزان مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است. این مطالعه نشان می دهد نقش برنامه ریزان در بین اضلاع اصلی جامعه یعنی دولت و اجتماع جانبدارانه، ناقص و پرایراد است، برداشتهای برنامه ریزان از برنامه ریزی نیز بسیار ناپخته، یخ زده و تغییرنیافته است و برنامه ریزی به واسطه ویژگی جانبدارانه و درونی شده در درون ساختار دولت یک طرفه و کاسب کارانه شکل گرفته است.

Authors

مظفر صرافی

دانشگاه شهید بهشتی، دکترای برنامه ریزی شهری و منطق های

جمیله توکلی نیا

دانشگاه شهید بهشتی، دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری

مهدی چمنی مقدم

رشته جغرافیا و برنامه ریزی شهری - دانشگاه شهید بهشتی

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • • Albrechts Louis(۲۰۱۳) Reframing strategic spatial planning by using a coproduction perspective, ...
  • • Allmendinger, P. (۲۰۰۵) Towards a Post-Positivist Typology of Planning Theory, ...
  • • Barati, N., (۲۰۰۶). Challenges Faced by Urbanism in Iran at ...
  • • Bonnie J. Johnson(۲۰۰۹) City Planners, Professional Culture, and Public Service ...
  • • Compbell, S. and Fainstein, S (۲۰۰۹ )Structure and problems of ...
  • • Etzioni, E.(۲۰۱۲) Mixed Scanning: Third approach to Decision Making, Persian ...
  • • Fainstein, Susan(۲۰۰۵) Planning Theory and the City, Journal of Planning ...
  • • Hiller, J. (۲۰۰۹) Shadows of power: an allegory of prudence ...
  • • Innes, Judith E., and David E. Booher. ۲۰۰۰. Public Participation ...
  • • Irazábal Clara(۲۰۰۹) Realizing Planning’s Emancipatory Promise: Learning From Regime Theory ...
  • • Perry, James L., and Lois Recascino Wise. ۱۹۹۰. The Motivational ...
  • نمایش کامل مراجع