بررسی و تحلیل کارکرد تکرار آواها (واج ها) در غزلیات حسین منزوی

؛«تکرار» در زیبایی شناسی ادبی از جمله عناصر بنیادین است و به خصوص در قلمرو شعر، نقشی شایسته دارد که در صورت به کارگیری درست، تکرارها می توانند بر جنبه ی زیبایی شناسی و هنری یک اثر، بیفزایند. تکرارها که گاهیعاملی مخل در کلام محسوب می شدند، از نگاهی دیگر می توانند - با توجه به جایگاه و حضور آنها در کلام - عنصریپیشبرنده در جهت افزایش گیرایی کلام باشند. تکرار در رده های مختلف (واج، هجا، واژه و جمله یا عبارت) در شعردیده می شود و شاعران، یا از جهت گسترش معانی کلام و ایجاد تاثیری گیرا در مخاطب و یا در حوزه ی بهره گیریاز نغمه و موسیقی کلام، از آن بهرهمند گشته اند. وجود رابطه ی طبیعی میان آواها (واج ها) و معنا و مفهوم، ازنظریه هایی است که توسط برخی زبان شناسان مطرح شده است. در این پژوهش تکرار در رده ی واج را در غزلیاتحسین منزوی، در جهت رسیدن به ارتباط میان کاربرد آواها (واج ها) و نتایج حاصل از این تکرارها را در مقصود ومعنی اشعار، بررسی می کنیم.

Keywords:

آوا , واج , واج آرایی , بلاغت و حسین منزوی