دیدگاه مشترک قشیری و حافظ در سبک زندگی با رویکرد به روابط چهارگانه انسان (ارتباط با خدا، با خود، با دیگران و با طبیعت)

سبک زندگی، شیوه و روشی است که فرد بر اساس جهان بینی که به آن اعتقاد دارد برای خود و زندگیش برمی گزیند و خوردن، خوابیدن، نحوه ی پوشش، مصرف و یا موارد دیگر را بر آن اساس تنظیم می نماید، با توجهبه این مطلب، سبک زندگی انسان موحد با انسانی که به خداوند متعال و جهان آخرت ایمان ندارد متفاوت است؛قشیری و حافظ با تاثیر پذیری از منبع سرشار قرآن کریم و احادیث و آشنایی با سیره ی نبوی، مبنای سبکزندگی خود را از این سرچشمه ی حیات دریافت نموده اند، چنانکه حافظ می گوید که هرچه کردم همه از دولتقرآن کردم و قشیری در رساله ی خود افکار و اندیشه های خود را در لابه لای سخن بزرگان عارف و مشایخ بیانمی نماید؛ در این تحقیق، نگارنده ضمن طرح چهار سوال برگرفته از بیت مولوی، ابتدا تفاوت دیدگاه یک فردموحد و غیر موحد را بیان می نماید و سپس با ارائه ی تعاریفی از سبک زندگی، ارتباط چهارگانه ی انسان (ارتباطباخدا، خود، دیگران و طبیعت) را که با سبک زندگی مرتبط می شود را بر اساس دیدگاه حافظ و قشیری بیانمی نماید؛ نتیجه ی حاصل از این تحقیق نشان می دهد که مشترکات فکری زیادی مربوط به ارتباط چهارگانه یانسان، بین قشیری و حافظ وجود دارد و از نظر این دو، به یگانگی خداوند متعال ایمان داشتن و اعتقاد به جهانآخرت و عبد بودن از موارد مهمی است که ارتباط های دیگر انسان را نیز تحت الشعاع قرار می دهد و او را درصراط مستقیم قرار می دهد تا بتواند به تکامل واقعی خود نائل شود.

Keywords:

سبک زندگی , عبودیت , انسان , ارتباط , دنیا , آخرت