آموزه های شاهنامه به نظامیان: شبیخون در نگاه فرماندهان میدان رزم

            از نظر شاهنامه فردوسی، آنچه برای سپاهیان و پهلوانان ایرانی از اهمیت برجسته ای برخوردار است، منش پهلوانی و رسم جوانمردی است. آنان همواره از نام نیک و ماندگار، عزت، شرافت، هویت و حیثیت خود حراست می کنند. در نبردهای خود، حتی در برابر دشمن پیمان شکن و نامرد، جوانمردانه می­جنگند و ناگهان و بی خبر بر سر او نمی تازند و به شبیخون متوسل نمی شوند. در شاهنامه، فنون رزم شبانه و قواعد شبیخون، از نظر زمان دقیق آن، شناسایی منطقه و تجسس های لازم، افراد کارآزموده و جنگاور و تدابیر مربوط به آن، به خوبی تبیین شده است. همچنین راه های مقابله با شبیخون مثل گماشتن دیدبان ها، اعزام طلایه، کمین زدن، خندق کندن، فریب دادن و ... به زیبایی ترسیم گشته است. در عین حال، این نکته یادآوری شده که از نظر ایرانیان، شبیخون نبردی پسندیده نیست و با مرام پهلوانی و آداب جوانمردی فاصله دارد. به همین خاطر، شبیخون از سوی ایرانیان صورت نمی گیرد.هرچه هست از جانب تورانیان و دشمنان است که همه آن­ها هم با هوشیاری و آمادگی سپاه قهرمان ایران به شکست منجر می شود.

Keywords:

پهلوانی , جنگ , جوانمردی , شاهنامه , شبیخون , فردوسی