ارزیابی تاثیر ترکیبات دکس مدتومیدین- کتامین و زایلازین-کتامین بر میزان اکسیژن اشباع خون در سگ

به منظور بررسی تاثیر داروهای آلفا-۲ آگونیست، بر میزان اکسیژن خون در سگ، مقادیر اکسیژن شریانی در پنج قلاده سگ سالم با دستگاه پالس اکسیمتر ثبت و سپس به هر کدام از آن ها ترکیب کتامین و زایلازین به صورت داخل وریدی تزریق گردید. مقدار اکسیژن شریانی هر ۵ دقیقه یک بار تا دقیقه ۶۰ اندازه گیری و ثبت و تغییرات میزان اکسیژن اشباع خون در زمان های مختلف بررسی آماری شد. یک هفته پس از این مرحله، اقدام به تزریق عضلانی کتامین (mg/kg ۱۵)- زایلازین (mg/kg ۱/۱) با دزاژ مذکور شد و یافته ها به روش یاد شده ثبت گردید. روش مذکور با ترکیب دارویی کتامین- دکس مدتومیدین به صورت تزریق عضلانی نیز تکرار گردید. بررسی ها نشان داد که ۵ دقیقه پس از تزریق وریدی ترکیب کتامین- زایلازین، سطح اکسیژن خون کاهش معنی داری یافت (۰۲۰/۰P=)؛ اما مجددا شروع به افزایش کرد و نسبت به زمان قبل از تزریق تغییر معنی داری نداشت؛ در حالی که تزریق عضلانی این ترکیب، تغییر معنی داری در میزان اکسیژن اشباع خون نداشت. نتایج بررسی ها نشان داد که ۵ دقیقه پس از تزریق ترکیب کتامین دکس مدتومیدین، سطح اکسیژن خون به طور معنی داری کاهش یافت (۰۳۸/۰P=). نتایج حاصل از بررسی های مذکور نشان می دهد تزریق هم زمان کتامین با آلفا دو آگونیست های زایلازین و دکس مدتومیدین، در پنج دقیقه اول بی هوشی قادر به کاهش معنی دار میزان اکسیژن اشباع خون خواهد بود و این مطلب باید در هنگام استفاده از این ترکیبات، به ویژه در عمل های جراحی طولانی مدت، مدنظر قرار گیرد.

Keywords:

زایلازین , دکس مدتومیدین , کتامین , پالس اکسیمتری , آلفا ۲ آگونیست , سگ