نیما و زبان عامیانه

عناصر زبان عامیانه، به عنوان سطحی گسترده از زبان پارسی، اهمیت ویژه دارد. شاعران همواره با بهره گیری از این عناصر، به شعر خویش شگرفی و روایی بخشیده اند. علاوه بر این، بسیاری از ترکیب ها و اصطلاحات ساخته و پرداخته ذهن شاعران، در گذر زمان، زیرمجموعه زبان عامیانه شده است. پدر شعر نو پارسی، نیما یوشیج، کسی است که در شعر خود به فراوانی از عناصر و کارکردهای زبان عامیانه بهره جسته است و پسینیان وی، این روش را ادامه داده اند. بسامد بالای عناصر زبان عامیانه در شعر نیما، به عنوان شاعری تاثیرگذار، خط مشی شعر معاصر را به سمت شعر گفتار و همنشینی با زبان عامیانه کشانده است. نیما از تمام ظرفیت زبان عامیانه، از واج گرفته تا جمله، استفاده کرده و سخن خویش را توانمند ساخته است. در شعر نیما، زبان ادبی و زبان عامیانه، در یک همنشینی دلنشین و متعادل، به غنای زبان شعری این شاعر نام آوازه افزوده است. علاوه بر مصداق های عام زبان عامیانه، نیما از واژه ها، اصطلاحات و مفاهیم مربوط به فرهنگ و زبان عامه گویش مازندرانی بسیار بهره گرفته و می توان گفت مجموعه اشعار وی فرهنگ واره ای از عناصر زبان عامیانه است. بهره گیری از زبان عامیانه به نیما در زمینه ابلاغ پیام شاعرانه و رسالت هنرمندانه اش، کمک بسزایی کرده است. کلیدواژگان: پدر شعر نو، زبان عامیانه، فرهنگ عامه، گویش مازندرانی، نیما یوشیج.

Keywords:

پدر شعر نو , زبان عامیانه , فرهنگ عامه , گویش مازندرانی , نیما یوشیج