هنجارگریزی در اشعار ملک الشعراء بهار

گاهی شاعر به طور ارادی و دانسته و گاه نادانسته از صورت های ویژه زبانی استفاده کرده و زبان معیار را دگرگون می کند و به اصطلاح با این روش دست به عمل هنجارگریزی می زند که خود عاملی است برای آفرینش شعر. ملک الشعراء بهار نیز از جمله شاعران معاصر آزادی خواه بوده که این استقلال فکری در اکثر حوزه های شعرش راه یافته است و با گریز از هنجارهای متعارف، افکار، ذوق و احساسات خود را به نمایش گذاشته است . این جستار پژوهشی درباره زبان شعری ملک الشعراء بهار بر اساس نظریه هنجارگریزی فرمالیستی ها است. در این مقاله میزان توجه بهار به هنجارگریزی و کاربرد این هنر در حوزه ها و سطوح مختلف از جمله سبکی، گویشی، واژگانی، نحوی، نوشتاری، معنایی، در زمانی (باستان گرایی) و آوایی تحلیل و بررسی شده است. در طول این بررسی مشاهده شد که انواع هنجارگریزی را در اشعار بهار به چشم می خورد ولی هنجارگریزی سبکی نمود بیشتری در سروده هایش دارد که آن را می توان متاثر از شرایط زمانی دوران حیات و علایق ادبی و پژوهشی وی دانست.

Keywords:

ملک الشعراء بهار , فرمالیسم , هنجارگریزی , آشنایی زدایی