میان قاب های بنایی عموما به صورت دیوارهای جداکننده داخلی و یا دیوارهای خارجی مورد استفاده قرارگرفته و کاربرد وسیعی در ساخت سازه ها دارند. مطابق با آیین نامه های موجود، این اعضا به صورت غیر سازه ای منظور شده و در طراحی، تنها وزن این اعضا به تیرها اعمال می شود. بااین حال، تحقیقات مختلف نشان دهنده تاثیرات مستقیم این اعضا بر عملکرد لرزه ای سازه بوده و نشان دهنده اهمیت در نظر گرفتن این اعضا در طراحی سازه هستند. تحقیق پیش رو، تاثیر میان قاب بنایی را در تحلیل سازه در نظر گرفته و تاثیر این اعضا در حالت وجود طبقه نرم در سازه را مورد بررسی قرار می دهد. در این حالت، یک سازه بتنی ۱۵ طبقه ساخته شده و موجود در شهر تهران، با در نظر گرفتن دو شکل مختلف برای جایگذاری میان قاب در تمام ارتفاع سازه و قرارگیری میان قاب در ارتفاع سازه به جز طبقه اول، برای ایجاد طبقه نرم مورد بررسی قرارگرفته است. همچنین این دو سازه، با سازه ای مشابه و بدون میان قاب، مقایسه شده اند. نتایج تحلیل، حاکی از تاثیر مستقیم میان قاب ها بر عملکرد سازه هستند.