بررسی راهکارهای مطرح در طراحی مجموعه مسکونی برای افراد کم درآمد با محوریت پدافند غیرعامل

در سال های متمادی از بعد از انقلاب اسلامی مسکن اجتماعی برای اقشار کم درآمد با نگاه پدافند غیرعامل کمتر موردتوجه قرارگرفته است و در دنیای پیشرفته و بعضا ناامن امروز جهت پیشبرد مباحث ایمنی و آسایش محیطی کاربران فضا و ارتقاء امنیت آنان از مباحث ضروری و مهم است.از اینرو رعایت الزامات پدافند غیرعامل نه تنها در مقابل حملات احتمالی بلکه در مقابل سوانح طبیعی از اصول لازم در توسعه پایدار و ماندگاری تاسیسات و زیرساخت های شهر در مجتمع های با تراکم سکونتی بالا حائز اهمیت است. بحث تخصصی آسیب پذیری، هنوز در مقیاس تک بنا و مباحث ساخت وساز و معماری باقی مانده و عرصه های پیش روی شهرسازی جایگاه شایسته، قانونی و تخصصی خود را نیافته است. مسکن اجتماعی به عنوان الگوی زیستی افراد کم درآمد به صورت سهل انگارانه در طی دوره های گذشته همواره اجرا گردیده و بحث مصالح،استحکام بخشی ، نگرش های فرمی و عملکردی در آن ها آن طور که بایسته و شایسته بود دیده نشد ه است. مطالعات انجام یافته نشان داده اند که در دوران دفاع مقدس از ۱۳۲ حمله هوایی هواپیماهای دشمن در شهرهای تهران، اصفهان و جزیره خارک، ۹ فروند توسط سلاح های هوایی کاملا منهدم (۷% عملیات کاملا موفق)، ۷۲ فروند فراری (۵۴% عملیات موفق) و ۵۱ فروند (۳۹% عملیات ناموفق) موفق به بمباران مراکز حیاتی و حساس موجود در شهرهای یادشده گردیدند.. این مسئله به عنوان یک نقیصه در عدم رعایت اصول دفاع غیرعامل است.روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی-فراتحلیلی و در قالب ارائه راهکارهای طراحی معماریی در مجتمع های بزرگ مقیاس (با نگرش مسکن اجتماعی )برای اقشار کم درآمد می باشد.با توجه به مباحث مطروحه ضرورت تحقیق به ایجاد یک فضای سکونتی برای اقشار کم درآمد با توجه به پرداختن به سه رکن مهم؛ مصالح،فرم و عملکرد است.نگاه به الزامات پدافند غیرعامل در این زمینه می تواند ساختمان را در زمان های مختلف در مواقع بحران محفوظ دارد.

Keywords:

مسکن اجتماعی , پدافند غیر عامل , مصالح , فرم , عملکرد