بهره گیری از مولفه های طبیعی و فرهنگی در ارتقا جذابیت گردشگری روستایی ( مطالعه موردی : شهرستان کلاردشت )

گردشگری روستایی به عنوان یک سوژه فرهنگی، مقولهی جدیدی است در دنیای متجدد امروزی که با وجود برخورداری از ماهیتهای متفاوت، دارای بار فرهنگی عظیمی میباشد. رونق گردشگری در هر منطقه تابع شرایط و ویژگیهای فرهنگی و طبیعی جاذبهها، کمیت و کیفیت خدمات ارائه شده به گردشگران میباشد. یکی از مهمترین ابعاد گردشگری، بعد فرهنگی میباشد، در واقع آثار فرهنگی از جمله مهمترین ملاحظات توسعه گردشگری در هر منطقه به ویژه در مناطق روستایی بشمار میرود که تاکنون در محافل علمی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. تحقیق حاضر به بررسی نقش جاذبههای فرهنگی- طبیعی مقصدهای روستایی در توسعه ی گردشگری نواحی روستایی میپردازد. در چارچوب نظری، شهرستان کلاردشت به عنوان یک شهر و مجموعه روستاهای متعدد خود، با قدمت چند صد ساله، با داشتن طبیعت و فرهنگی بومی و غنی میتواند در زمره مناظر فرهنگی و طبیعی قرارگیرد. این پژوهش مبتنی بر مفهوم گردشگری روستایی و شناخت و معرفی آن، همچنین بهرهگیری از مفاهیم فرهنگی_طبیعی منطقه، در راستای توسعه صنعت گردشگری روستایی است. پژوهش از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی– تحلیلی و جمعآوری اطلاعات پایه به شیوه کتابخانه ای و میدانی گردآوری شده است. با توجه به مطالعات صورت گرفته در شهرستان کلاردشت، چهار روستای (بازارسر، طائب کلا، پیشنبور، پیمبور) که دارای جاذبههای طبیعی و فرهنگی مشترک و مشابه هستند، به عنوان نمونه انتخاب گردید. یافتههای پژوهش نشان میدهد، که روستاهای نمونه به -پشتوانه میراث فرهنگی غنی، مواهب طبیعی و اقلیم مناسب، از پتانسیلهای زیادی برای توسعه فعالیتهای گردشگری فرهنگی-طبیعی برخوردار است، این ویژگیهای منحصر به فرد به عنوان یک فرصت گردشگری، قابلیت معرفی و جذب گردشگران را دارا میباشد، بنابراین روستاهای هدف، با داشتن چنین جاذبه ها و پتانسیل هایی میتوانند جایگاه ویژهای درحوزه گردشگری فرهنگی-طبیعی منطقه داشته باشند و توسعه گردشگری روستایی سبب تحول اقتصادی و اجتماعی در روستاها و منطقه مورد مطالعه بشود.

Keywords:

گردشگری روستایی , گردشگری فرهنگی , گردشگری طبیعی , میراث فرهنگی