معیارهای بهینه شدن انرژی در ساختمان های سبز بلندمرتبه

ساختمان سبز، از جمله جریان های نوین معماری در عصر حاضر است که در پاسخ به افزایش بی رویه استفاده از منابع انرژی و لزوم حفظ این منابع برای نسل های آینده مطرح می شود و کاهش تاثیرات مخرب زیست محیطی و سلامت و آسایش ساکنان را به همراه دارد. طراحی صحیح و کارآمد ساختمان ها مبنی بر معیارهای بهینه سازی مصرف انرژی، راهکاری جهت دستیابی به هدف سبزسازی ساختمان ها است. در این خصوص با هدف ارائه چارچوبی نظام مند و کاربردی از معیارهای طراحی معماری در بهینه سازی مصرف انرژی، منابع مختلفی به روش توصیفی-تحلیلی مطالعه، بررسی و ارزیابی شدند. با استخراج معیارها شش گروه بندی کلی با عناوین شکل ساختمان، ویژگی های نزدیک ساختمان، پوشش خارجی ساختمان و معماری داخلی ساختمان ارائه شد. بر مبنای استفاده از انرژی های طبیعی و تجدیدپذیر نور خورشید و باد جهت گرمایش و سرمایش ساختمان و کاهش استفاده از سوخت های فسیلی و انتشار گازهای گلخانه ای، معیارهای کاربردی طراحی معماری به تفکیک در شش گروه بندی تقسیم بندی شدند. بر اساس نتایج به دست آمده به کارگیری صحیح این معیارها طبق چارچوب ارائه شده که در این میان می توان به نسبت سطح با تاثیرگذاری بر شکل ساختمان در حیطه کاهش اتلاف انرژی، سایبان ها و پیش آمدگی ها به عنوان ابزاری در جهت کنترل بهره وری انرژی، پنجره ها به عنوان بغرنج ترین مسائل ساختمان و جانمایی و تناسبات فضاهای داخلی به منظور حداکثر کارایی در طراحی ساختمان سبز اشاره کرد، امری ضروری در بهینه سازی انرژی در ساختمان های سبز است.

Keywords:

ساختمان سبز , LEED , بهینه سازی انرژی , انرژی غیر فعال خورشیدی , تهویه طبیعی