بازخوانی میدان در شهرهای انسان محورنمونه موردی میدان وقت ساعت یزد

در شهرهای سنتی، میدانها بخشی از روح شهر محسوب میشوند که ضمن هویت بخشی به محیطهای دیگر، فضاهایی کاملا انسانی خلق کردهاند. اساس شکل گیری این شهرها انسانمحوری، نیازهای انسانی و حضور معنیدار انسان است و در آنها فضاهای عمومی نظیر میدان از مهمترین بخشها هستند، مکانهایی که بیشترین برخوردها و کنش های متقابل انسانی در آنها به وقوع می پیوندد و به سان قلب تپنده شهرها و محلات شهری عمل میکنند. در این شهرها میدان مکانی برای تجمع بیشترین ارزشهای موجود، تعاملات انسانی، تبلور روابط اجتماعی، محل تجمع مردم نیروها، رویدادها و اتفاقات میباشد.با فروپاشی تدریجی نظام سنتی شهرها، طراحی شهرها دگرگون شد و به سبب ورود خودرو و خیابان کشی ها، با به صلیب کشیدن شهرها در محل تقاطع محورها، فضای عمومی میدان که پیش ازاین واجد ارزشهای بسیار بود دچار چالش تغییر هویت شد. هدف تحقیق پیشرو پرداختن به انسان محوری در فضاهای باز شهری و به طور خاص میادین است و در جستجوی تبیین مولفه های انسان محوری برای میادین شهری و به طور خاص مولفه های مستخرج از مطالعه میدان وقت ساعت یزد به عنوان نمونه موردی است و در نهایت دستیابی به راهکارهایی در جهت انسان محوری میادین معاصر است لذا تحقیق به این پرسش پاسخ میدهد که آیا میدان وقت ساعت در بافت تاریخی یزد میدانی انسان محور است؟ بر اساس فرضیه تحقیق، میدان وقت ساعت یزد به عنوان نمونه موردی دارای مولفه های انسان محوری است و میدانی انسان محور است.نتایج تحقیق نشان میدهد میدان وقت ساعت به عنوان یک مرکز محله تاریخی یزد در بافت اطراف خود دارای مولفه های انسان محوری میباشد. بررسی میدان وقت ساعت و محله آن بیانگر آن است که مولفه های خوانایی و قابلیت درک محیط، پیاده مداری، تنوع بخشی کاربریها و فعالیتها، مقیاس انسانی، تعاملات اجتماعی که از نظر فرانسیس تیبالذز مهمترین مولفه های انسان محوری هستند در میدان تاریخی وقت ساعت یزد مورد توجه هستند و مرکز محلهای انسان محور در بافت تاریخی ایجاد کرده اند. این تحقیق کیفی است و روش آن توصیفی - تحلیلی، ابزار گردآوری داده ها مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب، اسناد و مدارک میباشد.

Keywords:

شهر , انسان محور , بومی , میدان , وقت ساعت , یزد