ارائه مدل ارتباط صنعت با دانشگاه در شهر تهران: مطالعه موردی

 توسعه ارتباط صنعت و دانشگاه به دلیل اثرات و پیامدهای مثبت آن در ایجاد تحولات فناورانه، اقتصادی و اجتماعی مورد توجه برنامه ریزان و سیاست گذاران دانشگاهی و صنعت قرار داشته است. پژوهش حاضر با استفاده از مدل معادلات ساختاری به روش کمی و کیفی جهت بررسی مولفه های موثر در این ارتباط صورت پذیرفته است. با استفاده از فرمول کوکران ۳۳۷ نفر از مجموع ۱۴۸۶ نفر جامعه پژوهش شامل روسای دانشگاه ها و دانشکده های دانشگاه آزاد مستقر در تهران و مراکز ارتباط با صنعت انتخاب گردیدند. جهت بررسی کمی از مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسش نامه تدوین شده توسط محقق استفاده گردید و تحلیل داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم افزارهای ۱۶ SPSS و Smart PLS انجام شد. سه بعد فردی (مولفه های فکری، نگرشی، مهارتی)، سازمانی (مولفه های قانونی و حقوقی، فرهنگی، مدیریتی) و محیطی (مولفه های ویژگی های صنعت، زیرساختی) به همراه چهارده مولفه و ۵۵ شاخص استخراج گردید. برای بررسی برازش مدل، به بررسی X۲, R و RS؛ پرداخته شد که وجود X۲ پایین و نسبت کای دو به درجه آزادی کمتر از سه، نشان دهنده برازش مناسب مدل بود. در این میان بعد سازمانی با بار عاملی ۹۷۹٪ بیشترین اولویت را به خود اختصاص داد.

Keywords:

ارتباط صنعت با دانشگاه , پارک علم و فناوری , رسته های فناوری , طرح دانش بنیان