ارزیابی ثبات مالی در اقتصاد ایران با تاکید بر رفتار متفاوت قرض دهی و قرض گیری با رویکرد مدل DSGEDSGE

هدف مقاله حاضر بررسی ثبات مالی در اقتصاد ایران در دوره زمانی ۱۳۷۵-۱۳۹۶ با رویکرد تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) است. در بخش اول خانوارها براساس دسترسی به بازارهای مالی به گروه های قرض گیرنده و قرض دهنده تقسیم شده اند. هم چنین به منظور لحاظ کردن ثبات مالی در بخش سیستم بانکی از عملکرد ترازنامه بانک استفاده شده است. در این مطالعه نقش سیاست پولی بر متغیرهای کلان اقتصادی با استفاده از ترازنامه بانکی مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس نتایج بدست آمده مشاهده می شود که شوک سیاست پولی تاثیر مثبتی بر متغیرهای تولید، مصرف، سرمایه گذاری و کل وام دهی سیستم بانکی داشته است. شوک سیاست پولی منجر به نوسانات تولید و مصرف شده و اثر این شوک در بلندمدت تعدیل شده است و از بین رفته است. در شوک سیاست پولی وارد شده مشاهده می شود که ترازنامه بانک در بخش بدهی و دارایی براساس سپرده های بانکی و تسهیلات دچار نوسان شده است. با توجه به شوک های پولی مشاهده گردید که می زان مصرف خانوارهای قرض دهنده در مدل همگن نسبت به خانوارهای قرض گیرنده کمتر بوده است. هم چنین در مدل ناهمگن مصرف خانوارهای قرض گیرنده بیشتر از خانوارهای قرض دهنده بوده است. نتایج نشان دهنده این بود که با تفکیک رفتار خانوارها در قرض دهی و قرض گیری نوسانات و بی ثباتی اقتصادی متفاوت تر از رفتار همگن خانوارها بوده است.

Keywords:

ثبات مالی , خانوارهای همگن و ناهمگن , سیاست پولی , محدودیت قرض گیری , مدل تعادل عمومی پویای تصادفی