رابطه هوش زیباشناسی و بهزیستی روان شناختی با میانجی گری حساسیت زیباشناسی

بهزیستی یکی از سازه هایی است که در روان شناسی مثبت نگر به طورجدی موردتوجه قرار گرفته است. احتمال می‍رود که حساسیت نسبت به زیبایی‍های پیرامون و درک آنها می‍تواند بر سلامت و بهزیستی افراد تاثیر بگذارد. ازاین رو، هدف این مقاله بررسی رابطه هوش زیباشناسی و بهزیستی روانی با میانجی گری حساسیت زیباشناسی در دانشجویان است. روش پژوهش همبستگی با کمک مدل یابی معادلات ساختاری است و جامعه آماری همه دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ هستند که ۳۸۴ تن با روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی از میان آنان انتخاب شد. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل مقیاس بهزیستی ریف (۲۰۰۲)، مقیاس هوش زیباشناسی رشید و همکاران (۱۳۹۶) و مقیاس حساسیت زیباشناسی عبدالملکی (۱۳۹۲) است. نتایج معادلات ساختاری نشان داد که هوش زیباشناسی و حساسیت زیباشناسی بر بهزیستی روان شناختی اثر مستقیم و معناداری دارند. همچنین، هوش زیباشناسی نیز بر حساسیت زیباشناسی اثر مستقیم و معناداری دارد. نتایج روابط غیرمستقیم نشان داد که هوش زیباشناسی با میانجی گری حساسیت زیباشناسی بر بهزیستی روان شناختی اثر معناداری دارد. بر اساس نتایج می‍توان گفت که درک زیبایی‍ها و حساسیت نسبت به زیبایی‍های پیرامون بر بهزیستی روان شناختی افراد تاثیر مثبتی دارد. ازاین رو، با تدوین برنامه‍ هایی جهت آموزش و تقویت زیبا‍شناسی افراد، می‍توان انتظار بهبود بهزیستی روانی آنان را داشت. 

Keywords:

زیبایی , روان شناسی مثبت نگر , هوش , دانشجو