اثرات آستاگزانتین بر کارایی رشد، میزان بازماندگی و پراکسیداسیون لیپیدی در ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss)

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر افزودنی آستاگزانتین خوراکی بر روی میزان زنده مانی، عملکرد رشدی و پراکسیداسیون لیپیدی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) در طول دوره ی غذادهی اولیه انجام شد. بچه ماهی ها با میانگین وزن اولیه ی ۵۰/۱۹۸ میلی گرم با جیره ی حاوی ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم افزودنی آستاگزانتین به ازای هر کیلوگرم جیره به مدت ۱۲۰ روز تغذیه شدند. نتایج به دست آمده ۱۰۰% زنده مانی را در همه ی گروه ها نشان داد. وزن و طول نهایی در دو گروه تیمار نسبت به گروه کنترل میزان بالاتری را نشان داد. میزان قابل توجه کاهش در ضریب تبدیل غذایی دو گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل هم دیده شد که این میزان کاهش در گروه دریافت کننده ی دوز بیشتر افزودنی بالاتر بود. میزان رشد مخصوص و فاکتور وضعیتی نیز در هر دو گروه تیمار نسبت به گروه کنترل مقدار بالاتری را نشان داد. وزن لاشه نیز با الگویی مشابه میزان رشد مخصوص و فاکتور وضعیتی با وجود افزایش در دو گروه تیمار نسبت به کنترل در گروه دریافت کننده ی دوز بیشتر افزایش بیشتری داشت. در بقیه ی مولفه ها که شامل شاخص کبدی-پیکری، شاخص طحالی-پیکری و شاخص احشایی-پیکری بودند تفاوت قابل ملاحظه ای دیده نشد. محصول پراکسیداسیون لیپیدی، که با MDA نشان داده شد، در هر دو گروه تیمار نسبت به گروه کنترل کاهش یافت. نتایج به دست آمده نشان داد که تغذیه با میزان ۵۰ و ۱۰۰ میلی گرم آستاگزانتین به ازای هر کیلوگرم جیره توانایی بهبود عملکرد رشد و کاهش پراکسیداسیون لیپیدی در دوره ی غذادهی اولیه ی ماهیان قزل آلای رنگین کمان را دارد.

Keywords:

عملکرد رشد , ضریب تبدیل غذایی , رشد مخصوص , زنده مانی