تحقق توسعه پایدار در شهرها در راستای هوشمندسازی

شهرنشینی شتابان یکی از مشکلات اساسی شهرها محسوب شده که پدیده ای تحت عنوان رشد پراکنده شهری از نتایج رشد این گونه می باشد. با افزایش بی رویه ی جمعیت به ویژه جمعیت شهرنشین در چند دهه ی اخیر در کشور ایران مساله فضا و توسعه پایدار فضایی از اهمیتی قابل توجه برخوردار گردیده است. در ایران رشد جمعیت شهری با توسعه ی ناموزون افقی شهر و از بین بردن منابع کشاورزی و طبیعی اطراف شهرها همراه بوده است. در این بین شهر هوشمند راهکاری در جهت پایداری شهرها است؛ شهر هوشمند یعنی شهر الکترونیک زنده که قدرت درک معنا و رفتار و علائم انسانی را دارد. شهر هوشمند تعبیر دیگری از شهر مجازی، شهر الکترونیک، شهر همه جا حاضر و شهر دیجیتال است که در بر دارنده رفتاری مجازی شهر بوده که انواع ارتباطات شهری، خدمات شهری، تراکنش ها و اطلاعات شهری در آن ظهور پیدا می کند. با توجه به اینکه جمعیت شهرهای اقتصادی در حال ظهور بر جمعیت روستایی پیشی گرفته، توسعه شهر هوشمند به منظور پاسخگویی به مسائل شهری و بررسی موضوعاتی از قبیل کارایی (بهره وری) یا معرفی تکنولوژی های جدید امری لازم و ضروری است. همزمان با رشد سریع جمعیت و تمرکز آن در شهرها، توسعه شهری پایدار با بحرانی که چشم انداز آینده بشر را تحت تاثیر قرار می دهد، مواجه شده است. هدف پژوهش حاضر تحقق توسعه پایدار در شهرها در راستای هوشمندسازی با روش توصیفی-تحلیلی می باشد. نتایج نشان می دهد رشد جمعیتی و مشکلات عظیم اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی حاصل از آنها به همراه رشد و گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در سطح جهانی است. تناقض بین رشد اقتصادی و حفظ محیط زیست، رویارویی شهروند فرامدرن با شهر عصر صنعتی(مدرن) و عدم توانایی پاسخگویی به نیازهای شهروندان عصر حاضر منجر به مطرح شدن رویکرد شهرهوشمندپایدار شد

Keywords:

توسعه پایدار , کلانشهرها , رشد هوشمند , هوشمندسازی , اسپرال