اثربخشی آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی بر وضعیت حسی و دانش جنسی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا

مقدمه : اختلال طیف اوتیسم، اختلالی عصبی - رشدی است که با نقص‎های گسترده در تعاملات اجتماعی و همچنین رفتارهای انعطاف‎ناپذیر و تکراری توصیف می‎شود و بر روی رشد و عملکرد افراد تاثیر منفی می‎گذارد. هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی بر وضعیت حسی و دانش جنسی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا بود. روش پژوهش: این مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا در شهر کرج در سال ۱۳۹۹ بود، که از میان جامعه آماری تعداد ۳۰ دانش‎آموز به روش نمونه‎گیری هدفمند به ‎عنوان حجم نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش (۱۵) و کنترل (۱۵) گمارش شدند. برنامه آموزشی به مدت ۱۲ جلسه ۹۰دقیقه‎ای برای گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترل آموزشی را دریافت نکردند. به‎منظور جمع‎آوری داده‎های پژوهش از برنامه آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی، مقیاس درجه‎بندی اوتیسم گیلیام- ویرایش دوم ، آزمون نیمرخ حسی و مقیاس خودگزارشی کودک‎آزاری حیدری‎زاده استفاده شده است. داده‎های پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‎وتحلیل قرار گرفت. یافته‎ های پژوهش: نتایج این تحلیل نشان داد که آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی تاثیر معناداری بر بهبود وضعیت حسی (P= ۰/۰۰۰۱، F=۴۱/۴۶ ) و دانش جنسی کودکان (P= ۰/۰۰۰۱، ۶۷/۶۹  F=) اوتیسم با عملکرد بالا دارد. نتیجه ‎گیری : با توجه به نتایج این پژوهش می‎توان گفت که آموزشی مبتنی بر یکپارچگی حسی رویکردی موثر در بهبود وضعیت حسی و دانش جنسی کودکان اوتیسم با عملکرد بالا  است.