پیش بینی مشکلات بین فردی براساس خودشیفتگی و دلبستگی

مقدمه: مشکلات بین­ فردی مسئله ­ای است که در ارتباط با دیگران امکان بروز دارد. هدف پژوهش حاضر پیش­ بینی مشکلات بین ­فردی براساس خودشیفتگی و دلبستگی بود. روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل تمام ساکنان شهر کرج در تابستان ۱۳۹۷ بود. ۲۵۰ نفر از ساکنان شهر کرج به روش نمونه­ برداری در دسترس از مراکز تفریحی، فرهنگی و هنری انتخاب شدند و به مقیاس تجربه روابط نزدیک، پرسشنامه شخصیت خودشیفته و مقیاس مشکلات بین­ فردی پاسخ دادند. داده­ های پژوهش با استفاده همبستگی پیرسون و روش رگرسیون همزمان تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد دلبستگی اجتنابی (۳۶۵/۰=β، ۰۰۰/۰=P) و خودشیفتگی (۵۲/۰=β، ۰۱۵/۰=P) به صورت مثبت و معنادار مشکلات بین­ فردی را پیش ­بینی می­کند. نتیجه­ گیری: از یافته­های حاصل از پژوهش حاضر چنین نتیجه­گیری می­شود که تظاهرات سبک­های دلبستگی ناایمن که شامل ترس از طرد شدن و ناایمنی و خشم دلبستگی در روابط در دلبسته ­های اجتنابی است که در نهایت منجر به اجتناب و کناره­ گیری از روابط صمیمی می­شود و همچنین تظاهرات شخصیت خودشیفته که خودبزرگ­بینی و در نتیجه خشم را به هنگام نادیده گرفتن و عدم تایید اجتماعی دربردارد موجب دوسوگرایی و حساسیت در روابط و رفتارهایی شود که حکایت از عدم جامعه­ پذیری فرد دارد