مروری بر کاربرد مواد نانو در ژئوتکنیک و تاثیر آنها بر محیط زیست

بزرگترین آلودگی ها شامل آلودگی هوا، آب و خاک است که در کوتاه مدت و دراز مدت، اثرات مخربی بر محیط زیست و سلامت انسان دارد. در این میان علم ژئوتکنیک یا خاک و پی که شاخه ای از مهندسی عمران است به بررسی رفتار مصالح زمین و مخاطرات محتمل در رابطه با احداث سازه ها (مخصوصا سازه های گسترده و طویل) می پردازد. امروزه با پیشرفت علم تکنولوژی در زمینه مواد نانو، مهندسی ژئوتکنیک هم به نوبه خود از این تکنولوژی جهت پیشبرد اهداف خود به نحو مطلوب استفاده می کند. به طور کلی استفاده از فناوری نانو در حوزه محیط زیست می تواند منجر به افزایش راندمان رفع آلودگی زیست محیطی و کاهش هزینه عملیاتی گردد که یکی از قسمت هایی که می تواند در حوزه رفع آلودگی محیط زیست کمک کند کاهش آلودگی خاک و فرسایش خاک است که مهندسی ژئوتکنیک در این زمینه با بهره گیری از فناوری نانو اقداماتی جدید و نوآورانه ارائه کرده است. مقاله حاضر به مرور کاربرد مواد نانو در علم ژئوتکنیک و تاثیر بسزای آن بر محیط زیست پرداخته است. نتایج حاصل نشان می دهد که افزودن درصد اندکی نانومتریال به مواد استفاده شده در مصالح سازه ای باعث بهبود رفتار مقاومتی و دوام (پایداری) سازه ها شده است و تاثیرات نامطلوب زیست محیطی آنها بندرت گزارش شده است. بطور کلی تهیه مواد نانو و اثرات بعدی آنها نسبت به آهک و سیمان که تهیه آنها با تولید گاز CO۲ فراوان همراه است (مخرب محیط زیست) و نیز بر خواص شیمیایی مواد طبیعی اثرات بسیار ناگوار و دائمی می گذارد، بسیار بصرفه تر است.

Keywords:

ژئوتکنیک , نانو مواد , محیط زیست