تحلیلی بر ارزیابی نگرش و گرایش دانشجویان دانشگاه پیام نورگرگان به عرفانهای نوظهور

هدف: هدف نوشتار حاضر، شناسایی نوع نگرش و میزان گرایش دانشجویان دانشگاه پیام نور گرگان به عرفانهای نوظهور بوده است. روش: این تحقیق از نوع توصیفی بوده که به روش پیمایشی اجرا شده است. یافته ها: تحلیل آماری داده های استخراج شده نشان داد ۱/۴۴ درصد دانشجویان احساس خود را نسبت به عرفانهای نوظهور ناخوشایند و تنفرآمیز بیان کرده اند. ۵/۴۸ درصد دانشجویان از وجود عرفانهای نوظهور آگاهی داشته، که از این میزان ۳/۳۳ درصد آگاهی خود را از وجود عرفانهای نوظهور از طریق برنامه های تلویزیون داخلی کسب کرده اند. همچنین ۳/۳ درصد دانشجویان در عرفانهای نوظهور سابقه عضویت داشته اند و ۷/۹۶ درصد تا به حال هیچ عضویتی در این گروهها نداشته اند. نتیجه گیری: دیدگاههای نظری و تجربی ارائه شده، قادر به تبیین مولفه مورد سنجش در بین جامعه آماری نمی باشد؛ زیرا غلبه رویکرد خاص گرایی در فضای ساختار فرهنگی و اجتماعی منتج از شیوه های اجتماعی کردن، نشانگر امعان نظر و عمل دانشجویان دانشگاه پیام نور در سطح هنجاری به لایه های بنیادین فرهنگی است؛ اگر چه نباید به این میزان خوشبین بود و اکتفا کرد. بر همین اساس، انتظار است دانشگاه و مدیران فرهنگی جامعه با آینده پژوهی نسبت به تحولات و تغییرات فرهنگی و اجتماعی، در راستای مصون سازی سرمایه های انسانی در مواجهه با هجمه فرهنگی، برنامه جامع تمهید و بستر اقدام عملی را محقق سازند.

تحلیلی بر ارزیابی نگرش و گرایش دانشجویان دانشگاه پیام نورگرگان به عرفانهای نوظهور Keywords:

ارزیابی , پیام نور , دانشجویان , عرفانهای نوظهور , گرایش , گرگان , نگرش