رابطه دینداری و امید به آینده در بین دانشجویان دانشگاه یزد

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه دینداری و امید به آینده در بین دانشجویان دانشگاه یزد انجام شده است. روش: روش مورد استفاده در این تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه، دانشجویان دانشگاه یزددر سال تحصیلی ۹۴-۹۳ بودند که ۳۷۴ نفر از آنها با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمون امید به آیندهاسنایدر و همکاران(۱۹۹۱) و آزمون محقق ساخته دینداری بر اساس الگویگلاک و استارک(۱۹۶۸)به عنوان ابزار تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد بین دینداری دانشجویان و امید به آینده در آنها رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین ابعاد اعتقادی، عاطفی، پیامدی و دانشی، با امید به آینده، رابطه مثبت و معناداری داشتند؛ ولی بعد مناسکی با امید به آینده رابطه معناداری نداشت. نتیجه گیری:افزایش سطح دینداری دانشجویان به تقویت امید به آینده در بین آنها منجر می شود و لازم است از این پتانسیل برای افزایش امید به آینده دانشجویان استفاده شود

Keywords:

امید به آینده , دانشجویان , دینداری , دانشگاه , اعتقادات