نقش هوش فرهنگی در رهبری تحول آفرین دانشگاهها (مورد مطالعه: دانشگاه تهران)

هدف: تعامل بین فرهنگی یکی از جنبه های رهبری اثربخش در محیطهای چندفرهنگی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه هوش فرهنگی و رهبری تحول آفرین است. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، کارکنان دانشکده های علوم رفتاری دانشگاه تهران به تعداد ۲۶۷ نفر است که از طریق فرمول کوکران و نمونه گیری طبقه ای نسبی، ۱۴۴ نفر انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هوش فرهنگی آنگ و همکاران(۲۰۰۳) با ضریب آلفای ۸۳/۰ و رهبری تحول آفرین باس و آویولو(۱۹۸۵) با ضریب آلفای ۹۸/۰ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمونهای آماری تی تک نمونه ای، همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد هوش فرهنگی و مولفه های چهارگانه آن با رهبری تحولی رابطه مثبت و معنادار داشتند. ضریب رگرسیون نشان داد تنها مولفه انگیزشی هوش فرهنگی قادر به پیش بینی رهبری تحولی بود. نتیجه گیری: برخورداری از هوش فرهنگی به کارکنان دانشگاهی این فرصت را می دهد که به جای قضاوت درباره خوب یا بد بودن فرهنگها، آمادگی پذیرش و درک آنها را داشته باشند و در استفاده از رهبری تحولی، به آنها و رهبران دانشگاهی کمک قابل توجهی می کند

Keywords:

هوش فرهنگی , رهبری تحول آفرین , دانشکده های علوم رفتاری , دانشگاه تهران