عوامل موثر بر گرایش دانشجویان پردیس دانشگاه شاهد به نمازخواندن (با تاکید بر جو دینی خانواده، گروه دوستان، استادان دانشکده)

هدف: هدف از این تحقیق، بررسی رابطه محیط های دینی خانواده، دانشگاه و گروه دوستان و میزان گرایش دانشجویان دانشگاه شاهد به نماز است. روش : روش تحقیق از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن، دانشجویان شاغل به تحصیل در پردیس دانشگاه شاهد بودند که طبق آمار ارائه شده از طرف آموزش دانشگاه، ۴۰۲۰ نفر بوده اند. حجم نمونه، ۲۶۷ نفر تعیین شدند که در نهایت، ۲۶۰ پرسشنامه تکمیل و جمع آوری شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که در آن از طیف پنج تایی لیکرت استفاده شد. یافته ها: ۱. میانگین گرایش به نماز در بین دانشجویان دختر، ۸۸.۲۲ و در میان دانشجویان پسر، ۸۱.۳۵ است. ۲. تفاوت معنی داری بین دانشجویان دختر و پسر به لحاظ گرایش به نماز جماعت وجود دارد و در میان دختران بیشتر بوده است. ۳. رابطه معنی داری بین گرایشهای دینی درون خانواده و گرایش به نماز وجود دارد؛ به این معنا که با افزایش گرایشهای مذهبی درون خانواده،گرایش دانشجویان به نماز نیز افزایش می یابد. ۴. رابطه معنی داری بین مذهبی بودن محیط های ثانویه و گرایش به نماز وجود دارد. ۵. رابطه معنی داری بین نوع دوستان و الگوهای انتخابی و گرایش به نماز وجود دارد؛ به این معنا که دوستان مذهبی تاثیر مستقیم بر گرایش به نماز بر روی فرد دارند. نتیجه گیری: محیط های دینی خانواده و دانشگاه و گروه دوستان، تاثیر مثبتی بر گرایش دانشجویان به نماز دارند

Keywords:

نماز , دانشجویان , محیط های ثانویه , جو مذهبی خانواده , جو مذهبی استادان