مدیریت تنش آبی جهت کاربرد بهینه آب و کود نیتروژنه در اراضی تحت کشت نیشکر

جهت تعیین سطح بهینه آب مصرفی و عملکرد نیشکر، پژوهشی در قالب طرح کرت های خرد شده در سال ۱۳۸۶ در اهواز صورت گرفت. تیمارهای آبی: آبیاری کامل (I۱)، ۸۵% (I۲) و ۷۰% (I۳) آبیاری کامل بودند. نیتروژن نیز در سه سطح ۱۵۰(N۱)، ۲۵۰(N۲) و ۳۵۰(N۳) کیلوگرم در هکتار لحاظ شد. تاثیر تنش آبی بر عملکرد نی و شکر در تیمار I۱ نسبت به I۳ معنی­دار بود و کاربرد تیمار I۳ سبب کاهش عملکرد نی و شکر به میزان ۱۸ و ۱۷ درصد نسبت به تیمارI۱  شد. بین تیمارهایI۱  و I۲ اختلاف معنی داری مشاهده نشد. تنش آبی بر کاهش عملکرد تاثیر معنی­داری داشت اما علی­رغم کاهش سطح آب و افزایش درجه خلوص شکر، کارایی مصرف آب در تیمارهای آبی معنی­دار نشد. عملکرد نی و شکر در تیمار N۳ نسبت به N۱ به میزان ۲۶ و ۲۰ درصد افزایش داشت. افزایش سطوح نیتروژن، افزایش معنی­دار کارایی مصرف آب را نشان داد که بیانگر اهمیت ویژه کاربرد ازت در کنار آب جهت ارتقاء میزان عملکرد است. بیشترین و کمترین عملکرد نی و شکر در تیمارهای I۱N۳ و I۳N۱ مشاهده شد. تیمارهای I۳N۳ و I۱N۱ بیشترین و کمترین مقدار کارایی مصرف آب را داشتند. بر اساس نتایج بدست آمده، تیمار آبی I۲ برای کاربرد در کشت و صنعت امیرکبیر توصیه می شود.

Keywords:

نیشکر , آبیاری , نیتروژن , کارایی مصرف آب , عملکرد