ارزشیابی اثربخشی دوره های مهارت افزایی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی تهران بر اساس مدل کرک پاتریک

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی دوره های مهارت افزایی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی بر اساس مدل پاتریک بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی می باشند که ازتعداد ۵۵۰ نفر از آن ها، ۳۲۶ نفر با استفاده از جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. تعداد دوره های آموزشی برگزار شده، ۳۰ دوره آموزشی بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خندان (۱۳۹۲) می باشد. داده ها با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در سطح واکنش دوره های مربی گری مهدکودک و نرم افزار کامفار پیشرفته بقیه دوره ها تاثیر مثبت داشتند. بالاترین میانگین در میانگین های مشاهده شده مربوط به دوره مربیگری اتیسم و پایین ترین میانگین ها مربوط به دوره های نرم افزار کامفار پیشرفته بود. در واکنش به محتوا و نسبت به تجهیزات در دوره های حسابداری حقوق و دستمزد، فتوشاپ، تهیه گزارشات فصلی و اظهارنامه مالیاتی عملکرد و دوره کمک های اولیه منفی و واکنش شرکت کنندگان نسبت به تجهیزات در سایر دوره های آموزشی مهارت افزایی مثبت بود. بر اساس نتایج بدست آمده و با توجه به بالاتر بودن میانگین نمرات مشاهده شده از میانگین نظری (مقدار متوسط ۳)، میزان یادگیری شرکت کنندگان در تمامی دوره های آموزشی مهارت افزایی مثبت می باشد. بر اساس نتایج بدست آمده و با توجه به بالاتر بودن میانگین نمرات مشاهده شده از میانگین نظری (مقدار متوسط ۳)، تغییرات رفتاری شرکت کنندگان در تمامی دوره های آموزشی مهارت افزایی مثبت می باشد. با توجه به بالاتر بودن میانگین نمرات مشاهده شده از میانگین نظری (مقدار متوسط ۳)، نتیجه گرفته می شود میزان تاثیر تمامی دوره های آموزشی مهارت افزایی در رفع مشکلات موجود سازمان و تحقق اهداف سازمانی مثبت می باشد. در نتیجه مدیران دوره های مهارت آموزی در دانشگاه علامه طباطبایی تهران باید با پایش و آسیب شناسی دوره هایی که دارای اثربخشی لازم نبوده اند نسبت به افزایش کیفیت و تغییرات بر اساس آسیب شناسی اقدام کنند.

Keywords:

اثربخشی آموزشی , مهارت افزایی , ارزشیابی , الگوی کرک پاتریک