بررسی سن یائسگی و عوامل مرتبط با آن در زنان یائسه

مقدمه: یائسگی فرایندی است که با قطع قاعدگی و مجموعه­ای از علایم همراه است. سن یائسگی بین افراد متفاوت است و می­تواند به عوامل متعددی بستگی داشته باشد. با این وجود در نتایج به دست آمده از مطالعات گوناگون تناقض­های زیادی وجود دارد. لذا این مطالعه به منظور بررسی سن یائسگی و عوامل مرتبط با آن در زنان یائسه انجام گرفت.   روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع توصیفی – تحلیلی می باشد که در آن ۴۰۰ نفر از زنان یائسه به روش نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه جمع آوری شده و سپس داده ها با استفاده از آمار توصیفی، تی استودنت، کای دو و ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ­ها: در این مطالعه میانگین سن یائسگی ۱۵/۴±۲۱/۴۷ سال به دست آمد. شایع­ترین عارضه یائسگی عصبانیت (۲/۶۷ درصد)، سردرد (۱/۵۲ درصد)، کاهش حافظه و تمرکز (۸/۴۹ درصد)، درد عضلات و مفاصل (۵/۴۵ درصد) و کمترین عارضه خارش پوست (۷/۱۶ درصد) بود. نتایج پژوهش نشان داد که  بین سن یائسگی و سن منارک، تعداد زایمان، سیکلهای قاعدگی نامنظم، مصرف قرص پیشگیری از بارداری، وضعیت تاهل، سن یائسگی مادر و وضعیت تغذیه ارتباط آماری معنی­داری وجود دارد (۰۵/۰ P< ). نتیجه گیری: در مطالعه حاضر سن یائسگی در مقایسه با سایر مطالعات پایین بود. از آنجائیکه وضعیت اجتماعی_ اقتصادی، وضعیت باروری و تغذیه بر سن یائسگی تاثیرگذار می­باشند با برنامه­ریزی صحیح در جهت اصلاح عوامل قابل تعدیل می­توان سن یائسگی را افزایش داد.