بررسی تطبیقی اسناد استهزاء به خداوند متعال از منظر مفسران فریقین با تاکید بر دیدگاه آیت الله جوادی آملی

استهزاء به معنای مسخره کردن و باهدف بی­اعتبار کردن شخصیت دیگری است. گاهی استهزاء می تواند در مقام بازدارندگی یا مجازات باشد. ولی استهزاء به معنای متداول، دال بر نقص است و نقص در خداوند راه ندارد. چون علم و قدرت و حیات از صفات خداست. پس استهزاء بر خداوند روا نیست. مسخره کردن خدا یعنی؛ خدا پاسخ تمسخر مسخره کنندگان را خواهد داد و یا موقعیتی برای آنان پیش خواهد آورد که مورد تمسخر قرار گیرند. تحقیق حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به بررسی تفاسیر فریقین و دیدگاه های متفاوت اجتهادی و روایی آنان ذیل آیه ۱۵ سوره بقره، درصدد رسیدن به پاسخ این سوال است که به چه دلیل برخی افراد مورد استهزاء الهی قرار می­گیرند؟ نتایج به­دست­آمده با بررسی دیدگاه مفسران فریقین چنین است که استهزاء الهی، به منزله­ی جزای استهزاءکنندگان و «عذاب الهی» است، یعنی خداوند متعال، جزای آن استهزاء و تمسخر را در دنیا و آخرت خواهد داد.

Keywords:

استهزاء , خداوند , توحید افعالی , فریقین , جوادی آملی