عوامل موثر و روانشناختی محیط در ارتقای سطح کیفی زندگی در مجتمع های مسکونی

امروزه با گسترش شهرنشینی و خارج شدن فضاهای زندگی از حالت سنتی به مدرن (آپارتمان نشینی)، مشکلات زیادی اعم از مشکلات روحی-روانی در افراد و کالبدی-عملکردی در فضاها به وجود آمده است. در صورت عدم رعایت نکات درست در طراحی چه به لحاظ معماری و چه به لحاظ روانشناختی، ساختمانهایی با کیفیت پایین ساخته میشود؛ ؛ اما مکانهایی که باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند، ساختمانهای مسکونی هستند؛ اما همیشه در فضاهایی مانند: بیمارستانها و یا فضاهای اداری، موضوع محیط و اثرگذاری آن بر انسان، مهم واقع شده است اما در مورد ساختمانهای مسکونی که بیشترین و مهمترین فضاهایی که بیشتر ساعات افراد و خانواده در آن سپری میشود، فضای زندگی میباشدکمتر مورد توجه قارا گرفته است . از آنجایی که محیط و آدمی متاثر از هم هستند، خلل بسیاری در این باب ایجاد شده است که در صورت عدم توجه به این موضوع، با مشکلات متعددی برخورد خواهیم کرد و در پی آن، از کیفیت محیط زندگی کاسته و متقابلا رضایت افراد ساکن در ساختمانها پایین می آید. که با مطالعات روانشناختی می توان تاثیر خوبی بر سطح زندگی در این مکان ها نمود هدف از این مقاله ، بررسی عوامل متعدد در به وجود آمدن ساختمانهایی با کیفیت پایین در فضای زندگی است. روش انجام شده نیز از نوع کیفی برخوردار بوده که با تحلیل و بررسی مبانی نظری، به جمع بندی انتهایی رسیده شده است. بعد از بررسی و شناسایی عوامل مختلف، و مهم تر از همه تهیه جدول هایی جهت ارایه راهکار هایی جهت بهبود عملکرد ساختمان های مسکونی در آینده می باشد .

Keywords:

مجتمع مسکونی , فضای زندگی , محیط , کیفیت زندگی , روانشناختی