اثربخشی درمان مبتنی برپذیرش وتعهد برحساسیت اضطرابی،ناگویی خلقی پرستاران بخش کووید ۱۹

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی برپذیرش وتعهد برحساسیت اضطرابی،ناگویی خلقی پرستاران بخش کووید ۱۹ انجام شد روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری این پژوهش کلیه پرستاران بیمارستان امیرالمومنین شهر زاهدان درسال ۱۳۹۹ بودند که از این افراد نمونه ای به حجم ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند( ۱۵ نفر آزمایش و ۱۵ نفر کنترل) گروه آزمایش تحت مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای قرار گرفتند و گروه کنترل مداخله را دریافت نکردند داده ها با استفاده از پرسشنامه حساسیت اضطرابی تیلور وکاکس ( ۱۹۹۸ ) و پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو بشارت( ۲۰۰۷) گردآوری شدد. یافته های این پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد منجر به کاهش معنادار حساسیت اضطرابی، ناگویی خلقی پرستاران بخش کووید ۱۹ گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , حساسیت اضطرابی , ناگویی خلقی , کووید ۱۹