بررسی و مطالعه ابعاد مختلف نارضایتی شغلی و ارتباط متقابل آن با عدم موفقیت فردی با نقش میانجی عدم بهره مندی بهینه کارکنان از بستر مناسب فعالیت در سازمان

هدف از تحقیق حاضر تعیین رابطه نارضایتی شغلی و با بررسی نقش تعدیلگری ویژگی های انگیزشی شغل می باشد. جامعه آماری تحقیق کارکنان شاغل در شهرداری تهران می باشند که تعداد آنها N=۱۸۰ می باشد. بر اساس جدول تعیین حجم نمونه ، تعداد ۱۳۰ نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. پروهش فوق از نظر هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. برای جمع آوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه استفاده شد برای تعیین پایایی پرسش نامه ضریب آلفای کرونباخ به وسیله نرم افزار spss برای پرسشنامه نارضایتی شغلی ماسلاچ ۰.۸۳ ، برای پرسشنامه تمایل به ترک شغل کامنت ۱.۵۱ و برای پرسشنامه ویژگی های انگیزشی شغل هاکمن و اولدهام ۰.۶۰ محاسبه گردید، که حاکی از پایایی در سطح خوب می باشد. برای تحلیل و بررسی فرضیه هااز تکنیک معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار PLS استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داد: قدرت رابطه میان متغیر نارضایتی شغلی با متغیر تمایل به ترک خدمت برابر ۰/۲۸۵ محاسبه شده است . بنابراین نارضایتی شغلی بر تمایل به ترک خدمت تاثیر مثبت و معناداری دارند. تاثیر متقابل ویژگی های انگیزشی شغل و نارضایتی شغلی بر تمایل به ترک خدمت ۰/۴۹۲ است.

Keywords:

هوش عاطفی , نارضایتی شغلی , ویژگی های انگیزشی شغل , ترک خدمت