مطالعه معماری شناشیر بندر بوشهر در رابطه با بافت تاریخی و ارتباط آن با هنر و فرهنگ ایرانی از دیدگاه نشانه شناسی نمادین

شناشیر و یا شناشیل، عنصری خاص از معماری است که در خانه های سنتی بندر تاریخی بوشهردیده می شود. معماری و بافت بومی بوشهر دارای ویژگی هایی است که در بافت تاریخی سایرشهرهای ایران کمتر به چشم می خورد. شرایط اقلیمی، مکان جغرافیایی به خصوص، سنت وفرهنگ غالب و بستر تاریخی موجبات منحصربه فرد بودن معماری و شهرسازی بومی شهر بوشهر رافراهم کرده است. بندر بوشهر در کرانه شمالی خلیج فارس یکی ازشهرهای اقلیم گرم و مرطوباست. با بررسی معماری و شهرسازی این شهر، رد پای مسائلی که مردمان این سرزمین نیاز بهپاسخگویی به آن را داشتهاند، به طور کامل دیده می شود. این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی،عنصر شناشیر را معرفی نموده و از بعد زیبایی شناسی به تحلیل آن در ارتباط با سیمای شهریمی پردازد. تحلیل زیبایی شناسانه و نشانه شناسی، حاکی از ظرفیت بالای بصری، فرمی و عملکردیاین عنصر تاریخی معماری برای استفاده در معماری امروز این خطه پرارزش کشور است.

Keywords:

عنصر شناشیر , بافت قدیم بوشهر , اقلیم گرم و مرطوب , زیبایی شناسی , نشانه شناسی