تاثیر مقاصد الشریعه بر اصل عملیه ی برائت و احتیاط

از مباحث بسیار حساس در فرهنگ فقهی شیعه، قلمرو مقاصد و رعایت مصالح و مفاسد و توجه به روح وجهت اصلی احکام است. زیرا بی توجهی به مقاصد و اغراض احکام واقعی و ظاهری در جریان استنباط، موجب بیروح شدن احکام و از خاصیت افتادن آن میشود. علم مقاصد الشریعه در توسعه فقه با کشف حکم شرعی، تقیید وتوسعه ی نصوص، گاه همسو با این احکام ظاهری و گاه به عنوان دلیلی در برابر اصول عملیه ی احتیاط، برائت ایفای نقش میکند. بطوری که با قرار گرفتن در جایگاه بیان، موضوع برائت عقلی و شرعی و همچنین احتیاط را بر می دارد. و مانع اجرای اصاله البرائت و یا مانع از احتیاط های شرعی بی مورد می گردد .

Keywords:

مقاصد شریعت , احکام ظاهری , برائت , احتیاط