جستاری در شگرد تمثیل و انواع آن در سروده های شفیعی کدکنی

تمثیل که یکی از روش­های بیان غیر مستقیم معانی و اندیشه­های شاعر است که کلام را هنری و سخن را موثرتر می کند. با توجه به اهمیت این موضوع، اهل بلاغت در کتاب­های بلاغی و بیانی در تعریف و تفسیر آن آرا و اظهار نظرهای مختلفی ارائه کرده­اند. نماد و تمثیل هر چند در ادبیات کلاسیک فارسی به ویژه ادب عرفانی رایج بوده است؛ اما شاعران نوپرداز معاصر، توجه بیشتر و جدی تری به آن داشته اند به گونه ای که جریان سمبولیسم، غنی ترین شاخه شعر معاصر شناخته می شود. شفیعی کدکنی از جمله شاعران معاصر است که با رویکرد اجتماعی و انسانی، تمثیل­های فراوانی را در شعرهایش به کار برده است. هدف نگارنده در این پژوهش آن است تا به شیوه توصیفی – تحلیلی و روش کتابخانه­ای به بررسی میزان استفاده م. سرشک از انواع تمثیل در دو مجموعه شعر «آیینه ای برای صداها» و «هزاره دوم آهوی کوهی» بپردازد و به این پرسش پاسخ دهد که ساختار تمثیلات شفیعی کدکنی چگونه است؟ از بررسی اشعار شفیعی این نتایج حاصل می گردد که شفیعی با استفاده از روایت توصیفی در ساختار تمثیلاتش و با به کارگیری از تصاویر کوتاه و منسجم به جای انتخاب تصاویر بلند و بریده بریده در پی سبک شخصی برآمده و بیشتر به تمثیل رمزی گرایش داشته است و از بین تمثیل­های به کار رفته در شعرش، مظاهر طبیعت و روایت توصیفی، بیشترین بسامد را داراست.

جستاری در شگرد تمثیل و انواع آن در سروده های شفیعی کدکنی Keywords:

شفیعی کدکنی , شعر معاصر , تمثیل , تصویر