پاسخ های فرهنگی جوامع تاریخی ایران به رویدادهای اقلیمی خشک

تا پیش از قرن بیستم و افزایش تصاعدی و نامتوازن جمعیت، تاثیر بشر بر اقلیم زمین بسیار ناچیز بود. بنابراین، رویدادهای تغییر اقلیم پیشین منشا طبیعی داشتند و پس از طی کردن دوره خود، به پایان می رسیدند. در دوران تاریخی، جوامع انسانی در برخورد با تغییر اقلیم و مخاطرات جوی ناشی از آن، راهبردهای گوناگونی برای تاب آوری و سازگاری ابداع کرده و به کار می بردند. در ایران که اقتصاد معیشتی اغلب بر پایه فعالیت های کشاورزی و دامپروری استوار بوده است، مدیریت آب، مهم ترین اقدام در مواجهه با خشکسالی و سیل به شمار می رفته است. در این مقاله، پس از بازسازی اقلیم ۲۵۰۰ سال گذشته ایران بر اساس پژوهش های دیرین اقلیم، تعدادی از پاسخ های فرهنگی مردم ایران به رویدادهای اقلیمی خشک ارائه می شوند. یافته ها نشان میدهند که بومیان این سرزمین از قرن ها پیش متوجه وقوع تغییرات اقلیمی بوده اند و تا جای امکان سعی میکردند معیشت خود را با اقلیم خشک و تبعاتش تطبیق دهند، ضمن اینکه توازن جمعیت نیز بر توانایی سازگاری ایشان افزوده بود.

Keywords:

تغییر اقلیم , جوامع انسانی , خشکسالی , سازگاری.