بررسی تحلیلی و آماری رابطه سرمایه اجتماعی و حکمروایی خوب شهری در مناطق ۵ گانه شهر زاهدان

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 302

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CMUECONF06_008

تاریخ نمایه سازی: 5 بهمن 1400

Abstract:

افزایش سریع جمعیت و گسترش شهرنشینی، مشکلات فراوانی را به خصوص در کشورهای جهان سوم ایجاد کرده است. این مشکلات عمدتا از عدم تطابق نیازهای گسترده جمعیت شهری روزافزون با توانایی حکومت های ملی و مدیریت های شهری در پاسخگویی به آنها ناشی شده است. هدف این تحقیق، بررسی و تحلیل رابطه بین سرمایه اجتماعی و حکمروایی خوب شهری در مناطق پنجگانه شهر زاهدان می باشد. این پژوهش برحسب هدف کاربردی و روش بررسی آن توصیفی - تحلیلی است. داده ها و اطلاعات به دو روش کتابخانه ای و پیمایشی (پرسشنامه) جمع آوری شده است. جامعه آماری تحقیق، تعداد ۵۸۷۷۳۰ نفر مردم ساکن مناطق پنجگانه شهر زاهدان می باشد. با توجه به جمعیت هر منطقه (مناطق پنج گانه) با استفاده از فرمول کوکران، تعداد ۳۵۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. نتایج آزمون تی تک نمونه ای نشان داد سرمایه اجتماعی در شهر زاهدان با میانگین ۲/۹۱۶ پایین تر از میانگین مطلوب است. بنابراین سرمایه اجتماعی در شهر زاهدان از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست. همچنین، حکمروایی خوب شهری در شهر زاهدان با میانگین ۲/۸۱۰ پایین تر از میانگین مطلوب ارزیابی شد که بیانگر این است که حکمروایی خوب شهری در این شهر از وضعیت نامطلوبی برخوردار است.در ادامه، مشخص گردید که میان سرمایه اجتماعی و حکمروایی خوب شهریدر شهر زاهدان با ضریب پیرسون ۰/۸۵۶ همبستگی مثبت وجود دارد. به این معنا که با افزایش میزان سرمایه اجتماعی، حکمروایی خوب شهری در شهر زاهدان افزایش می یابد. برای بررسی اثرات سرمایه اجتماعی بر حکمروایی خوب شهری شهر زاهدان از آزمون رگرسیون خطی و آماره فیشر استفاده شد که مقدار تعیین برابر است با ۰/۸۷۲ و نشان می دهد که بین سرمایه اجتماعی و حکمروایی خوب شهر شهر زاهدان با توجه به سطح معناداری بدست آمده که برابر با ۰/۰۰۱ است رابطه کاملا معنی دار و منسجمی برقرار است. به عبارتی چنین بیان کرد که سرمایه اجتماعی بر حکمروایی خوب شهری در شهر زاهدان چشمگیر بوده است.

Authors

حسین یغفوری

دانشیار، گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا و برنامه ریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان ایران

محمدابراهیم صادقی

کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، موسسه آموزش عالی پرتو، زاهدان ایران

فاطمه پاکدامن

کارشناسی ارشد نرم افزار کامپیوتر دانشگاه آزاد اسلامی زاهدان ایران