چین و مدیریت بحران در جنوب آسیا

     بحران در روابط هند و پاکستان از سال ها قبل در جریان بوده و در برخی مراحل از جمله آزمایشات هسته­ای در سال ۱۹۹۸، شدت پیدا کرده است. در این میان چین از جمله بازیگران بین ­المللی است که بنا به دلایلی نظیر الزامات منافع ملی و امنیت ملی ناگزیر از بی­توجهی نسبت به این بحران بوده است. در واقع چین از لحاظ تاریخی تلاش کرده تا رویکرد متعادلی را در بحران ­های امنیتی هند و پاکستان حفظ کند. این کشور به طور مرتب از تنش­زدایی در بحران و مذاکرات دیپلماتیک حمایت می ­کند. با این حال، موضع به ظاهر بیطرفانه چین، غریزه ژئواستراتژیک دیرینه پکن را برای حمایت و حفاظت از پاکستان که نقطه اتکاء چین در استراتژی متعادل­سازی در قبال هند است را نه نفی کرده و نه پنهان می­کند. با این وجود پکن عموما طی این سال­ ها تلاش نموده است تا با مشارکت به عنوان طرف سوم و از طریق دیپلماسی شاتل درصدد ایجاد صلح در روابط هند و پاکستان باشد. در نوشتار پیش­رو تلاش شده است تا ضمن اتخاذ رویکردی علی، روند نقش­ آفرینی چین در بحران میان هند و پاکستان با نگاهی توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

مدیریت بحران , هند , پاکستان , مشارکت به عنوان طرف سوم , چین