اثربخشی درمانهای شناختی رفتاری گروهی و درمان مثبت نگر بر سرسختی روانشناختی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع دوDOR:۲۰.۱۰۰۱.۱.۲۶۴۵۴۹۵۵.۱۳۹۹.۱۵.۵۱.۷.۸

دیابت نوع دو از بیماریهای مزمن و شایع است که باعث به­خطر افتادن سلامت روانی افراد می شود. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمانهای شناختی­ ­رفتاری گروهی و درمان مثبت­نگر بر افزایش سرسختی روانشناختی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. این مطالعه به روش نیمه­آزمایشی از نوع پیش­آزمون­ ­پس­آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل انجام شد. جامعه مورد مطالعه افراد مبتلا به دیابت نوع دو شهر تهران در سال ۹۵­ ­۹۶ بودند. نمونه آماری پژوهش ۴۵ نفر (سه گروه ۱۵ نفره) از افراد مبتلا به دیابت نوع دو بود که برای انتخاب آنها از روش نمونه‫گیری در دسترس استفاده شد. دو گروه مداخله به ترتیب در جلسات مداخله­ای درمانهای شناختی­ رفتاری گروهی و درمان مثبت نگر قرار گرفتند و در این مدت گروه کنترل، مداخله­ای را دریافت نکردند. داده­ها با پرسشنامه­های استاندارد گردآوری، و با کمک نرم­افزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل گردید. نتایج آزمون مانکووا نشان داد که درمان شناختی­ رفتاری و درمان مثبت­نگر بر بهبود کیفیت زندگی و افزایش سرسختی روانشناختی بیماران موثر است (۰۱/۰>P). هم­چنین نتایج آزمون t نشان داد در برخی از مولفه­ها تاثیر درمانهای شناختی رفتاری گروهی از درمان مثبت نگر مطلوبتر است و تاثیر بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی و سرسختی روانشناختی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو دارد. به­نظر می‫رسد درمانهای شناختی­ ­رفتاری گروهی و درمان مثبت­نگر به­عنوان درمان انتخابی در بهبود سطح کیفیت زندگی و افزایش سرسختی روانشناختی بیماران از اثربخشی مطلوبی برخوردار باشد؛ لذا استفاده از این مداخلات روانشناختی در محیط­های درمانی پیشنهاد می­شود.

اثربخشی درمانهای شناختی رفتاری گروهی و درمان مثبت نگر بر سرسختی روانشناختی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به دیابت نوع دوDOR:۲۰.۱۰۰۱.۱.۲۶۴۵۴۹۵۵.۱۳۹۹.۱۵.۵۱.۷.۸ Keywords:

درمان شناختی رفتاری گروهی , درمان مثبت نگر , سرسختی روانشناختی , کیفیت زندگی , دیابت نوع دو