اثربخشی تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری بر افسردگی و انطباق اجتماعی بیماران مبتلا به سکته مغزی

مقدمه: سکته ­مغزی یکی از ناتوان­ کننده­ ترین بیماری­ های نورولوژیکی می­ باشد. بنابراین، یافتن درمان­ های جدیدی جهت افزایش توان­ بخشی روان­ شناختی مبتلایان، مهم است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری مغز بر افسردگی و انطباق اجتماعی بیماران مبتلا به سکته­ مغزی انجام گرفت. روش کار: این پژوهش، نیمه­ آزمایشی با طرح پیش­ آزمون و   پس­ آزمون   با گروه کنترل نابرابر بود. جامعه مورد مطالعه آن کلیه بیماران مبتلا به سکته ­مغزی    مراجعه­ کننده به کلینیک­ های مغز و اعصاب تهران بود. بر این اساس، ۳۰ نفر از بیماران با استفاده از روش نمونه­ گیری غیرتصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جای­گزاری شدند (هر گروه ۱۵ نفر).   برای اندازه­ گیری متغیرهای پژوهش از آزمون­ های افسردگی، خودارزیابی انطباق اجتماعی و دستگاه تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری مغز استفاده شد. گروه آزمایش ۳۰ جلسه تحت درمان بر روی ناحیه پیش­ پیشانی نیمکره چپ قرار گرفته و سپس از هر دو گروه پس­آزمون صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها به روش کوواریانس چند متغیره با نرم ­افزار SPSS-۲۱ انجام شد. یافته­ ها: نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که درمان تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری باعث کاهش افسردگی و افزایش عملکرد اجتماعی بیماران شده است (۰۱/۰>P). نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، این درمان برخلاف داروها که دارای عوارض شناختی هستند باعث بهبود عملکرد شناختی و در نهایت افسردگی می­شود. بنابراین پیشنهاد   می­ گردد از نتایج پژوهش­ های انجام شده در این زمینه به صورت عملی در مراکز توان­بخشی بیماران سکته­ مغزی استفاده شود.

Keywords:

Depression , Repetitive Transcranial Magnetic Stimulation (rTMS) , Social adaptation , Stroke , افسردگی , انطباق اجتماعی , تحریک مکرر مغناطیسی فراقشری , سکته مغزی