شناسایی ابعاد روابط عمومی اثربخش و قیاس وضعیت موجود با وضعیت مطلوب در سازمانهای ایران (نمونه موردی: سازمان شهرداری تهران)

روابط عمومی، هنر و علم اجتماعی است که درون و برون سازمان را به هم پیوند میدهد و در عصر حاضر یکی از بنیادی ترین دانشها و مهمترین عوامل پیشرفت سازمانها به حساب می آید، لذا این پژوهش قصد دارد به شناسایی ابعاد روابط عمومی اثربخش و قیاس وضعیت موجود با وضعیت مطلوب در سازمانهای ایران بپردازد، لذا این تحقیق از نوع توصیفی و از زیرشاخه پیمایشی است و ازلحاظ هدف، جزء تحقیقهای توسعه ای و کاربردی به حساب می آید، جامعه آماری این پژوهش را ۱۳۴ نفر از کارشناسان و مسئولان روابط عمومی مناطق ۲۲ گانه شهرداری تهران تشکیل میدهند، جهت گردآوری اطلاعات و شناسایی شاخصها از روش مطالعه کتابخانه ای استفاده گردید و سپس پرسشنامه ای محقق ساخته طراحی گردید که روایی آن از طریق اساتید و اعضاء هیئت علمی دانشگاه ها در رشته روابط عمومی تائید گردید و پایایی آن نیز که از طریق ضریب آلفای کرونباخ ۰/۸۶ به دست آمد، مورد تائید قرار گرفت. داده های جمع آوری شده از طریق نرم افزار SPSS و آزمون آماری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.نتایج نشان داد که سه بعد اصلی ساختاری، زمینه ای و محتوایی جهت روابط عمومی اثربخش در سازمانهای ایران شناسایی شدند که بیشترین شکاف بین وضع موجود و وضع مطلوب در بعد زمینهای (۱/۴۶) و کمترین شکاف در بعد ساختاری (۰/۹۴) در سازمان شهرداری تهران مشاهده شد.

Keywords:

روابط عمومی اثربخش , سازمانهای ایران , سازمان شهرداری تهران , بعد ساختاری , بعد زمینه ای , بعد محتوایی.