پدیدارشناسی رویکرد تربیتی جامعه المصطفی العالمیه در پیاده روی اربعین حسینی

راهپیمایی اربعین، به عنوان یکی از مولفه های قدرت نرم تشیع، در سال های اخیر مورد توجه جامعه المصطفی بوده است. این پژوهش بر آن است که با روش کیفی و رویکرد پدیدارشناسی، چگونگی رابطه تربیتی جامعه المصطفی با اربعین و دستاوردهای آن را بررسی کند. جامعه پژوهش شامل تمامی زائران کاروان جامعه المصطفی مشهد (اساتید، طلاب، مدیران، کارشناسان و خانواده ها) شرکت کننده در سفر اربعین حسینی در پنج سال اخیر است. نمونه پژوهش شامل پنج استاد، ۲۷ طلبه، پنج مدیر، پنج کارشناس و سه نفر از اعضای خانواده های زائران مذکور است که بر اساس منطق نمونه گیری در پژوهش پدیدارشناسی به صورت هدفمند و قاعده اشباع نظری، انتخاب شدند. در این تحقیق، برای گردآوری اطلاعات از مصاحبه نیمه ساختار یافته و برای تحلیل داده ها از رویکرد توصیفی- تحلیلی با استفاده از کدگذاری در دو سطح باز و محوری استفاده شد. بر اساس یافته ها ۶۰ مقوله جزئی از اطلاعات ارائه شده توسط مشارکت کنندگان استخراج شد که این زیر مقوله ها در چهار ساحت مهم تربیتی (تربیت اعتقادی، تربیت عبادی معنوی، تربیت عاطفی و اخلاقی، تربیت اجتماعی و سیاسی) طبقه بندی شدند. در مجموع نتایج نشان داد که پیاده روی اربعین حسینی حداقل در چهار ساحت تربیتی برای جامعه المصطفی، تاثیرگزار بوده است.

Keywords:

پدیدارشناسی , رویکرد تربیتی , جامعه المصطفی العالمیه , پیاده روی اربعین حسینی