نگرشی تاریخی تحلیلی به قرائت زید بن علی ( از نظر شکل گیری و دارا بودن معیارهای صحت قرائت)

ابن مجاهد، قاری بغداد، در قرن چهارم هجری با استفاده از منصب شیخ القرائی و نفوذ سیاسی و با توجه به رواج و شهرت حدیث نزول قرآن بر هفت حرف، هفت قرائت از پنج شهر مهم را رسمیت بخشد و به تدریج در بستر زمان سایر قرائات به عنوان شاذ شناخته شدند. درحالی که بسیاری از این قرائات شاذ، شرایط صحت یک قرائت صحیح را دارا بودند. نگارنده در این پژوهش بر آن است که قرائت زید بن علی را که در زمره قرائات شاذ قرار دارد، بررسی کند؛ زیرا بنا بر نقل شیخ طوسی در الفهرست، زید به صحت قرائت خود اطمینان داشته و آن را منتسب به حضرت علیj می نموده است. از این رو، نگارنده سعی دارد با رویکردی تحلیلی تاریخی درباره چگونگی شکل گیری قرائت زید در مدینه، به بازیابی معیارهای صحت قرائت زید با معیارهای صحت قرائت از دیدگاه ابن جزری بپردازد که درنهایت با توجه به بررسی انجام شده، باید گفت که قرائت زید بن علی، معیارهای صحت قرائت را تا حد زیادی داراست، همچنین بررسی تاثیر قرائت زید بر تفسیر قرآن، مولفه ی دیگری از این پژوهش است.

Keywords:

قرائات شاذ , زید بن علی , مدینه , قرآن , معیارهای صحت قرائت